Almelo, 3 april, 2003
Geachte heer Leusink, Beste Henny,
Inzake: Prowi Interieur/Doorstart
Zo is de aanhef van de brief uit het FIOD dossier van mr. R.W.A.Kroon de advocaat, later veroordeeld en tuchtrechtelijk berispt, van Leusink in een schrijven gericht aan zijn client Henny Leusink. Kroon bevestigd het begrip dat de curator heeft voor de positie welke Leusink inneemt ten aanzien van de koop van het Prowi onroerend goed. Hij bedoelt daarmee dat de curator er inmiddels in was gestonken in de door Leusink en Kroon uit de Gemeente gemanipuleerde brieven waarin stond dat de vervuiler moest betalen en dat daardoor het Prowi onroerend goed waardeloos was geworden. Het liep dus volgens plan volgens Kroon, de curator zou uiteindelijk wel het onroerend goed, op de een of andere manier, vrijwel gratis in hun handen spelen.
Het is zeer vragelijk wat de werkelijke positie in deze was van de curator wanneer Kroon aan Henny bevestigt dat de curator begrip heeft voor de positie welke Henny inneemt ten aanzien van het onroerend goed. De curator is de door de gemeente gemanipuleerde brief, waarin stond dat er voor € 1.2 – 1.4 miljoen schoongemaakt moest worden waardoor het onroerend waardeloos werd, pas gaan onderzoeken nadat het FIOD met de algehele fraude gepleegd door het Henny team naar buiten kwam. Ook liet de curator toe Leusink een illegale overboeking te maken uit de Postbank rekening van Korver voor een nieuwe taxatie van het onroerend. Deze taxatie viel beduidend lager uit dan de taxatie welke Korver enkele maanden daarvoor door Troostwijk had laten uitvoeren. De nieuwe lagere taxatie was in de interesse van de curator een lagere waarde van het onroerend aan te tonen.
Ook een veiling zou prima zijn volgens Kroon. De veilende notaris heeft immers de verplichting, volgens Kroon, het koperspubliek in te lichten omtrent de vervuiling en die vervuiling loopt volgens een door de Gemeente gemanipuleerde brief nr. 3 waarin staat dat er schoongemaakt moet worden ad € 1.2 – 1.4 miljoen door de nieuwe eigenaar. “Wie er dan nog kopen wil zou ik niet weten” verklaard vriend Kroon aan Henny.
Kroon bericht Henny ook dat de curator Korver goed op de hielen zit en een hypothecaire inschrijving heeft of bezit op het “kasteeltje” van Korver. Kroon kan nog steeds niet accepteren dat Korver meer te vorderen heeft op Leusink dan andersom. Bovendien is de 6 miljoen welke Korver Leusink voor de failliete boedel van Prowi had betaald, verdwenen.
Kroon deelde Henny dan ook nog mee dat de curator binnenkort een gesprek met de broer van Korver en diens advocaat zal hebben en dat die broer “redelijk in de slappe was zou zitten” (bron-curator) waarbij de curator mr. Kroon uitdrukkelijk toezegde ook de vordering van zijn vriend Henny in dat gesprek mee te zullen nemen.
De curator deelde mr. Kroon wel mede dat deze informatie vertrouwelijk is, “in die zin dat deze niet onder de ogen mag komen van Korver”.
Tenslotte krijgt Henny de geruststellende mededeling dat de curator mr. Kroon zal blijven informeren over relevante ontwikkelingen in deze.
Prettig, zulke vrienden te hebben. Het lijkt wel een maffia, of niet…?
Brief Kroon aan Leusink 3 04 2003Taxatie
19 09 2002
Ik stuur de curator op zijn verzoek een kopie van het taxatierapport van het Prowi onroerend goed en een uittreksel uit de KvK van Crale BV de houdster van het Prowi onroerend. De Trooswijk taxatie is slechts enkele maanden oud dus geeft een reëel beeld weer van de waarde van het Prowi onroerend. Het Prowi pand werd cosmetisch verbouwd in die periode zodat rekeningen voor die verbouw vermengd konden worden met rekeningen betaalbaar voor de bouw van de nieuwe villa’s van Leusink en Crans. Dus de waarde van het Prowi pand was sinds de Troostwijk taxatie alleen maar toegenomen. Toch blijkt in de dagen volgend op het uitspreken van het faillissement dat de curator een nieuwe taxatie wil hebben. Hij vertelt Korver dat diegene welke de nieuwe taxatie gaat betalen wat hem betreft de doorstart mag maken. In werkelijkheid had de curator de doorstart aan Leusink al toegezegd. Korver stelt voor de Troostwijk taxatie voor dat doel te gebruiken. Leusink (zie onder, geen ondertekeningsbevoegdheid, geen eigenaar, niets) gaat in de Postbank rekening van Korver en betaald de curator € 5863 voor het maken van een nieuwe taxatie (zie onder). De curator maakt kort daarop de fout van zijn leven door alle Prowi vennootschappen, inclusief Crale BV de houdster van de schonegrondverklaring, failliet te verklaren. Door Crale B.V. uit te schakelen maakte hij de weg vrij voor het “vuile grond” fraude proces wat later zou volgen. De goedkeuring tot de faillietverklaring van de Prowi vennootschappen was gebaseerd op een door mij ondertekende fax-verklaring. De fax-verlaring bezat een gefalsificeerde handtekening van mij die uit twee aan elkaar geplakte delen leek te zijn gemaakt.
Betreft Taxatie RapportBankrekening misbruik Leusink
Betaling taxatiekosten doorstart 23 09 2002Declaratie advies curator 01 01 2003
Dat de relatie tussen de curator en Leusink wel in orde was blijkt ook uit meerdere declaratie adviezen van de curator waaruit te lezen valt hoe Leusink zich bemoeit en inspant met opsporingswerkzaamheden aangaande de verblijfplaats en woning van Korver. Op de declaratie van 01 01 2003 bijvoorbeeld, maar er zijn meerdere, valt te lezen dat Leusink de curator belt op 17 02 2003 en hem informeert inzake gegevens van het “kasteel” van Korver. Op 18 02 2003 belt Leuslinks de curator opnieuw en vertelt hem over bewijsstukken te beschikken dat Korver’s, nu “chateau”, inmiddels is verkocht. De boef die het slachtoffer intimideert. Aanval is de beste verdediging. Gebruik de curator om je slachtoffer ver van je te houden. De curator luisterde naar en werkt voor Leusink. Leusink wil de opbrengst uit Korver’s “kasteel” hebben en spoort de curator continu aan Korver ook in dat opzicht achterna te blijven zitten. Zelfs de eega van Leusink belt de curator regelmatig op en vraagt hem of hij “al nieuws” heeft en maakt hem attent op de laatste verblijfsgegevens van Korver die zij hebben weten te bemachtigen.
Het woord “kasteel” blijkt zwaar beladen zijn bij Leusink c.s. Ons huis in Frankrijk was een bescheiden woning welke minder ons minder kostte dan de gemiddelde koopprijs voor een eengezinswoning in Nederland. Vaak wordt het woord “chateau” waar men in Frankrijk niet alleen een huis met die naam mee aangeeft verward met een (wijn) gebied bijvoorbeeld. Advocaat Kroon, later ook veroordeeld, verteld de rechter waar hij namens de eega’s van Leusink en Crans Korver failliet liet verklaren; “Ja edelachtbare, deze man woont in een kasteel”. Hij doelde daarmee dat iemand die in een kasteel woonde toch zijn rekeningen moest betalen. De rechter reageerde met; “Ja, ik ken dat soort kasteeltjes” en verklaarde Prowi Korver failliet.
Leusink vergeet nog steeds dat Korver’s claim en schade op Leusink te verhalen aanzienlijk groter is dan Leusink eventuele claim. Korver had immers voor 6 miljoen het vrijwel failliete bedrijf van Leusink gekocht en de 6 miljoen die Korver hem daarvoor had betaald was verdwenen. Zelfs de ING bank had aan Korver bevestigd “zeer zorgzaam en voorzichtig” te zijn met verdere betalingen aan Leusink daar alle eerdere door Korver aan Leusink gemaakte betalingen verdwenen waren. Leusink had naast zijn aan Korver verkocht bedrijf terug te hebben gekregen inmiddels ook 1 miljoen aan winsten uit de resultaten van Prowi Korver naar zijn nieuwe Vof meegenomen en geïncasseerd. Leusink is Korver altijd achterna blijven zitten, volgde en intimideerde hem en zijn familie, overal waar hij kon. Leusink melde zich aan bij lokale fora in het woongebied waar Korver woonde en begon hem te belasteren. Leusink financierde het schrijven van een boek, geschreven door een tijdelijke secretaresse van Korver’s adviseur, Lakeman, de “Dossiers Lakeman”. Het door Leusink gefinancierde boek bleek 50 pagina’s met gefantaseerde leugens over Korver te bezitten en werd, zonder een kans op hoor en wederhoor voor Korver, gewoon door Leusink gepubliceerd. Leusink blijf Korver intimideren en het boek blijft circuleren en heeft het professioneel en sociaal leven voor Korver onmogelijk gemaakt.
Declaratie advies curator 01 01 2003
