20 juli 2005
De curator liegt hieronder weer wanneer aangeeft dat “G. Korver vrijwel onmiddellijk na het faillissement was vertrokken met een voor curator W.H.J.M. Haafkes onbekende bestemming”. Korver heeft na het faillissement meerdere gesprekken gevoerd en voorstellen gemaakt tot een doorstart, essentiële informatie aan de curator ter beschikking gesteld inzake de vervuilde grond en een bezoek gebracht aan de Gemeene Hengelo teneinde duidelijkheid te verkrijgen inzake zijn voorgenomen doorstart en de condities daartoe inzake vervuilde grond. Korver kreeg tijdens zijn bezoek aan de gemeente te horen dat hij het volle bedrag tot schoonmaken van de gronden moest betalen welke kon variëren van €1.2 tot €1.4 miljoen. Leusink had daags daarvoor al een deal tot een doorstart gemaakt met Wethouder Kok, Jaspers, Kroon en de curator.
De curator had te veel haast en maakte het weekeinde volgend op het faillissement al een deal met Leusink c.s. (Accountant Jaspers, Wethouder Kok, Advocaat Kroon) zonder Korver een oprechte kans te hebben gegeven een doorstart te kunnen maken. Korver ging uiteindelijk gefrustreerd weg omdat de curator alleen oog en oor had voor Leusink en consorten. De curator wilde niet luisteren naar de informaties welke O.M. Korver op de 23e september aan hem ter beschikking stelde. Die dag waren mijn vrouw en ik het kantoor van Plattje ingegaan en vonden daarbij een grote partij werkbonnen die door Plattje achtergehouden werd en niet door hem omgezet waren tot facturen. Ook waren er facturen achtergehouden en niet naar Prowi Korver cliënten toegestuurd geworden. Er waren vele facturen welke wel weggestuurd waren maar nooit opgevolgd waren om de client te manen tot betalen. Deze facturen werden door hem of opnieuw gemaakt of nu van de Prowi Vof bankgegevens voorzien, of de client werd verteld de factuur nu over te maken naar Prowi Vof “daar zij nu alle rechten daartoe bezat”. Marskramer betaalde op die wijze alle door Prowi Korver verbouwde Toys 2 Play winkels direct na het faillissement van Prowi Korver, nu met een korting voor de bewezen dienst, aan Prowi Vof (Leusink, Plattje).
Niet gefactureerde werkbonnen, niet weggezonden facturen, facturen welke niet opgevolgd werden bij de client ter betaling, dateerden terug tot direct na de datum van de koop door Korver van Prowi. Voeg hierbij de niet aflatende stroom aan lijken in de kast, de illegale kosten, rekeningen gerelateerd aan de bouw van de villa van Leusink, waar Korver mee geconfronteerd werd, etc. Het liquidatie proces van Prowi Korver door Leusink-Plattje ingezet sinds de komst van Korver.
Het is altijd de intentie geweest van Leusink, Crans en Plattje Prowi Korver failliet te laten verklaren door het bedrijf financieel te draineren en het daarmee onmogelijk voor Korver te maken de lening, welke de verkopers ter beschikking hadden gesteld, aan hen af te lossen.
Plattje was ten gunste van zijn nieuwe Vof sinds de 20e en 23e september als bezeten aan het factureren geslagen. Wij moesten dit alles lijdelijk aanzien, de curator beschouwde ons als de misdadigers in dit geheel en wilde niets van ons horen. Wij hadden de baliemedewerksters welke normaliter de facturen voor Plattje (handmatig!) uittypten, nog nooit zo hard zien werken, nu voor Plattje’s Prowi Vof.
Wij rapporteerden dit alles aan de curator op de 23e maar deze wilde er niets van horen.
Tukkers onder elkaar.
Korver woonde in Frankrijk en is later naar zijn huis aldaar vertrokken waar de curator nog trachtte beslag te leggen op Korver’s woning. De curator wist dus heel goed waar Korver was. Bovendien bezat de curator Korver’s persoonlijke email adres en kon hij hem altijd via een email bereiken als hij dat wilde. Maar dat wilde de curator helemaal niet. De curator wilde een deal maken met Leusink want dat was er een uit de regio, een Tukker, zoals de curator Korver zelf vertelde, en die begreep de omgeving en mentaliteit tenminste, en Korver niet want die sprak maar een vreemd (Westers ((Amsterdams)) taaltje.
Leusink had tenslotte laten zien dat hij zijn bedrijf altijd “goed beheerde” en de pedante, parmantige ijdeltuit die de curator was, wilde indruk maken in de goegemeente, bij de gemeene raad van Hengelo (wethouder Kok) en maakte hetzelfde weekeinde volgend op het faillissement op zaterdag en zondag een deal met Kok, Jaspers, en Leusink voor een doorstart.
“In naam van de werkgelegenheid met de man, Leusink”, die enkele maanden daarvoor voor de koper verzwegen collectief ontslag voor zijn personeel te hebben aangevraagd.
De zondag direct na het faillissement sprak de curator het personeel nog bemoedigend toe. Alles zou weer zoals het was in orde komen. Leusink heeft één keer in zijn leven de waarheid gesproken toen hij de wereld mededeelde dat de “curator een grote lul is”.
Aangifte faillissementsfraude Aangifte faillissementsfraude OnderzoekFIOD3 Aangifte faillissementsfraude OnderzoekFIOD5OnderzoekFIOD6 OnderzoekFIOD7 OnderzoekFIOD8 OnderzoekFIOD9 OnderzoekFIOD10 OnderzoekFIOD11 OnderzoekFIOD12 OnderzoekFIOD13
