Onderstaand het proces-verbaal van het verhoor van curator Haafkes voor de Rechtbank Almelo op 7 mei 2008. Het gaat hier om het verkoopproces rondom de activa van de Prowi-vennootschappen. Ook hier tracht Leusink via slinkse wegen o.a. het onderhanden-werk door de curator ongemerkt van hem te kopen door het niet op te laten nemen in de koopovereenkomst met de curator in de hoop dat de curator te stom is om zich te realiseren dat hij ook, per ongeluk, het onderhanden-werk aan hem heeft verkocht. Indien later zou blijken dat de curator inderdaad niet het onderhanden werk had bedoeld te verkopen dan kan je altijd nog klagen. En dat doet Leusink natuurlijk, in dit geval via zijn advocaat mr. Speijdel via een verhoor, proces-verbaal, in aanwezigheid van de Officier van Justitie en de Rechter Commissaris. Leusink verwart ook continu de discussie door zoveel mogelijk te verwijzen naar “onderhanden werk” (werkzaamheden zijn verricht waarvoor nog geen factuur gestuurd is) waarbij een rechtbank zo 50% van de werkelijke waarde aanneemt mede door het gebruikte argument dat men op het moment van onderhanden werk niet zeker is over de aanvaarding door de klant van dat onderhanden werk. Onderhanden werk bezit dus de laagste waarde in de keten onderhanden werk, gereed product en gefactureerd product of debiteuren. Door continu te verwijzen naar onderhanden werk reduceert Leusink dus permanent de waarde van het door hem en Plattje van Korver gestolene. Er was voor aanzienlijke bedragen feitelijk gefactureerd maar de facturen werden vastgehouden door Plattje en op de dag van het faillissement van Prowi Korver door hem weggestuurd ter betaling aan zijn Prowi Vof, maar ook omgezet tot Prowi Vof facturen. Andere facturen lagen al maanden bij cliënten met welke een afspraak was gemaakt dat indien zij zouden wachten met betalen tot Prowi Korver failliet was zij een extra korting op de betrokken facturen van Prowi Vof zouden krijgen. Alleen al bij Bart Smit en Marskramer lag meer dan € 500.000 aan onbetaalde facturen te wachten op een “de kust is veilig” signaal van Plattje dat betaling van de facturen nu aan zijn Vof kon plaatsvinden. Ander, op kosten van Prowi Korver geproduceerd, gereed product was in geheime opslagruimte achter de Prowi gebouwen opgeslagen en weggehouden van de curator en taxateurs. Bij vele leveranciers, maar ook bij cliënten, was in het geheim door Leusink en Plattje een consignatievoorraad, betaald door Prowi Korver, aangelegd. Deze consignatievoorraden werden weggehouden van de curator en taxateurs. Vissers Glasfabriek, bijvoorbeeld, uit Duiven was een van de meest corrupte leveranciers welke substantieel meewerkte in dit consignatie fraude plan van Leusink en Plattje.
In het onderstaande proces verbaal gaat het vooral hier om een aanzienlijke nog niet, door Plattje en Leusink van Prowi Korver gestolen, gefactureerd meerwerk van € 514,208.42 een post belangrijk genoeg voor zulke geslepen onderhandelaars als Kroon, Jaspers, Plattje en Leusink om als eerste en direct in de betrokken overeenkomst met de curator mee op te laten nemen en niet te proberen de curator deze post in de overeenkomst “te laten vergeten”.
Hier moet nog aangetekend moet worden dat het Hof in haar laatste uitspraak weer het totale bedrag (zonder korting) als eis-bedrag (€534.000) voorstelde.
Het vreemde in deze discussie is dat Leusink en Plattje ten tijde van het faillissement (2002) zich niets wisten te herinneren aangaande enige waarde aan “onderhanden werk” toen de curator hen daar naar vroeg. Er was dus niets, volgens hen. Jaren later, zoals nu bijvoorbeeld via dit proces-verbaal, moet de curator uitleggen waarom het onderhanden werk niet in de koopovereenkomst zat. Nu herinneren zij zich dus wel dat er onderhanden werk was.
Hadden Leusink en Plattje alleen al deze ene post (er werd nog veel meer door hen van Korver gestolen) van € 514,208.42 niet van Korver gestolen dan had laatstgenoemde niet door hen bewust failliet verklaard behoeven te worden en had hij, eenvoudig, de f 1 miljoen aan hen kunnen betalen. Leusink en Plattje wilden het faillissement van Korver en draineerden hem financieel kapot.
Gedurende het proces-verbaal verhoor blijkt dat de curator zich, opnieuw, weinig weet herinneren. Hij weet zich, bijvoorbeeld niet te herinneren met welke andere partijen hij verhandelde over de verkoop van de activa van de Prowi vennootschappen. Eén van die partijen was ik bijvoorbeeld tot het moment dat de curator mij schriftelijk dwong van verdere verhandelingen en een doorstart af te zien. De curator had zich immers al in een deal met Leusink gehaast. Mijn bod was equivalent aan, of hoger, dan dat van Leusink en ik garandeerde meer arbeidsplaatsen dan Leusink. Toch werd ik verzocht mij terug te trekken. Leusink had op dat moment echter een voor Korver verzwegen toezegging van de gemeente gekregen dat wanneer hij de onderneming zou overnemen , hij niets voor de bodemsanering behoefde te betalen terwijl Korver door Wethouder Kok verteld werd dat hij € 1.2 – 1.4 miljoen voor het saneren van de gronden moest betalen. Korver heeft hierdoor schade geleden.
De curator weet zich ook niet te herinneren waar de overeenkomst voor de koop van de activa ondertekend werd met Leusink en Plattje c.s. Hij was zelfs vergeten dat de betrokken ondertekenings-bijeenkomst hals over kop had verlaten om iets anders heel belangrijks te doen: mw. Leusink belde en informeerde hem dat Korver in het land was…. Weg was de curator.
De curator bevestigt dat op het moment van het faillissement mw. Korver de curator gedocumenteerd informeerde over de door Plattje en Leusink gepleegde fraude maar hij “kon niets vinden”. De curator wilde niets vinden en dreigde die dag Korver en zijn vrouw buiten de firma te zetten als zij zo brutaal bleven, en hen bovendien van een doorstart uit te sluiten (Dat heeft hij later ook gedaan. Hij was dit dus al, van den beginne af aan, van plan). Dat weekeinde maakte de curator de doorstart deal met Leusink, wethouder Kok, Jaspers en Kroon, en alles, onwetend wat de curator al had gedaan, wat Korver nog aan doorstart moeite in deze ondernam was in feite verloren. De curator verklaart Korver niet meer te kunnen traceren, maar Korver had zich meerdere malen bij hem aangeboden en was altijd bereikbaar via zijn accountant en advocaat. Uiteindelijk is Korver teruggegaan naar zijn woonplaats in Frankrijk. Korver was niet van plan zich nog verder af te laten maken door de gouden korenaren. Het kwam de curator zeer goed uit dat Korver in het buitenland was en toen hij het beschamende lef had hem te arresteren had hij geen enkele vraag voor Korver.
Voor de curator ging pas “een wereld open” toen via de FIOD, Pieter Lakeman en Korver met nieuwe gegevens kwamen over de door Leusink en Plattje gevoerde debiteuren fraude. Tot dan toe (2002-2005) had de curator weinig of niets gedaan.
Het allerbelangrijkste uit het proces-verbaal verhoor
Het allerbelangrijkste te concluderen uit het proces-verbaal verhoor is wel het feit dat er met geen woord, ook hier niet, over de slachtoffers wordt gerept. Het proces-verbaal gaat over het verdelen van een buit uit een diefstal. Diefstal gepleegd door Leusink en Plattje uit de bedrijfsvoering van Prowi Korver. Het Kabinet van de Rechter-commissaris belast met strafzaken werkt in deze discussie mee met het legitiem maken van diefstal. De diefstallen, het bedrog, in zijn algemeenheid werd over meerdere perioden ten tijde van Prowi Korver door Leusink, Plattje, Crans en Schoolkate gepleegd en was de oorzaak van het faillissement van Prowi Korver. De bedriegers worden beschermd door de curator, gemeente, wethouder en meerdere ambtenaren. Voor het slachtoffer geen aandacht noch sympathie, nog erkenning van schuld en genoegdoening, in plaats; wordt hij gearresteerd, geïntimideerd en ver van alles gehouden. Het slachtoffer attendeert de autoriteiten op de fraude, financiert onderzoeken etc., en wordt op geen enkele wijze gehonoreerd, heeft geen enkel uitzicht op een maatschappelijke functie meer en wordt fataal in gezondheid aangetast.
Proces Verbaal verhoor Haafkes Rechtbank Almelo 7 05 2008
Onderhanden werk
De term onderhanden werk wordt gebruikt in de financiële administratie van organisaties. Het onderhanden werk geeft aan hoeveel werkzaamheden zijn verricht waarvoor nog geen factuur gestuurd is naar de opdrachtgever. Er is echter wel opdracht verkregen voor de werkzaamheden.
Work in process, work in progress, goods in process, or in-process inventory are a company’s partially finished goods waiting for completion and eventual sale or the value of these items. These items are either just being fabricated or waiting for further processing in a queue or a buffer storage.
